Anladılar Türk’le mertçe dövüşmenin sonunu,
Sonra tezgahlayıp şeytanın oyununu.

Nesilleri ifsad etmek için oyun içinde oyun ,
Bir millet ki sanki hepsi uslu koyun.

Dil yıkıldı, tarih yıkıldı, ecdad yıkıldı.
Canlar dar ağacında birer birer sıkıldı.

İskilip’ten başlayıp taa Van’a,
Kurdular dar ağaçlarını vatana.

Tek dişi kalmışlığın başka bir yansıması,
Boyun ipte sarık başta canlar sallanması.

Medeniyet namına çıplaklığı şeref sayıp,
Türk kızını podyuma çıkarıp.

Alkışladı namerd eller kadeh tokuşturdu,
Vallahi Çanakkale, şehitlerin yüzünü buruşturdu.

Zulüm zalim başkaydı bu sefer,
Ölmeden can verdi milyonlarca nefer.

Yazı sustu, dil sustu, kelam sustu,
Milletim yıllarca kızıl kan kustu.

İlim, irfan hak getire rafa kalktı,
Soysuzluk, arsızlık tavan yaptı.

Tek adam-çift adam, bu adam, şu adam,
İnkılap namına budanan binlerce yaşam.

Yaşmak sıyrıldı, iffet pazara düştü,
Millet tarihine, tarih millete küstü.

Kur’an mahzundu, Allahuekber sustu,
İçindeki kini hayasızca kustu.

Lehebin elleri şefin kulağı,
Allah diyen yiyordu dayağı.

Sonra silkindi doğruldu da atıp ölü toprağını,
İnletti Allahuekber vatanın her bir sokağını.

Beyinleri yandı beyinsizlerin duyunca ezan,
Susmayacaktı, susamazdı ezana susayan Müslüman.

Dar ağaçları yine alırken Canlardan canı,
Unutma ey oğul O Üç Kahramanı.

İklimi değiştirmek için atılan her adım,
Ölmedim, ölmeyeceğim bu gün de sağım.

Bir gülle bir bahar başlatıp,
İskilipli Atıf’ı yeniden hatırlayıp,

İlim-irfan çalışmadır medeniyet,
Tam bağımsızlık,tam hürriyet.

Oğul bil ki durmaz döner şeytan,
Bozulur tuzağı sen uyanık olursan.

Tarihini, şerefini,atanı, bil Çanakkale’ni,
Unutma kalan yetimi, öksüzü, binlerce gelini.

Çalış durma, sabahla her daim,
Ceddini oku onlarda sonsuz ilim.

Ver düşen bayrağı sırtlayana omuz,
Mazluma Selim ol, zalime Yavuz.

Er doğan güne gerek er oğlu er,
Hak düşmanlarını artık yere ser.

Doğan’a er ol bakana erce bak,
Haydi durma silkinde ayağa kalk.

Sütçü İmam sensin, Antepte Şahin Bey,
At ölü toprağını, doğrul bir başına heyyy.

Namus için, şeref için, vatan için vurdu.
Sahip çıkarsan kalmaz sahipsiz, şehit yurdu.

Yansın, kavrulsun, kavruldukça kudursun,
Çanakkale’yi geçenler yurdumdan kovulsun.

BAHTİYAR AKDOĞAN