''Biz''
Yırtılıyor bekleyişler
Adını andıkça koşmaya başlıyor bizdeki bu sahicilikler Koşuyoruz koşmak aşkın kuralı Kanun biziz Burada terimsel kelimeler aramaya ne lüzum var ki! Aşk biziz Ve kanun ellerimizde Ve eğer dokunursak sevdiğimize tüm büyü kaçar gözümüzden Uzaktan çırpınarak izlemeyi severiz, Hayallerin baş tacı gözleriniz, Platonik tutumların habercisi olsakta Biz bekleyemiyoruz. Adınızı her duyduğumuzda yırtılıyor bekleyişler Koşmak istiyoruz Koşmak bizim işimiz. Saklanarak kendi umutlarımızda Görünmeden aşkımıza Kalbimizde büyüyor eski çocukluğumuz, Sanki yeniden çocuklaşıyoruz Yeniden koşuşturuyoruz mahalle sokaklarında, Dalkavuk bir an oluyoruz Ne tarafa tutunsak sanki yasaklanıyoruz tutunduğumuza Ve kime tutunsak Elimizde kalıyor ’’keşke’’ kelimesi. Biz kızmıyoruz,kızamayız Bir taşa bile bağıramayız, Biz ancak her gün ayna camında kendimize kızarız Ve sonra yorgan altlarında gözyaşlarımıza ağlarız Tutunuruz sol yanımıza Biz kendimiz oluruz, Kendimiz de biz olur. Burada sadece beklemek amaçsızca olsa da Belki bir bakış atar da yeniden çıkarız arşa Yeniden bir kuş yuva yapar söğüt dalına Belki mor menekşeler açar Belki sarı papatya Ve yapraklarından belki kendimize aşkın umudu ışıldar O da aşıkmış diye sayıklarız, Biz aşkımızı bulmaya korkardık Papatyaya bu yüzden kıyamadık. Ama papatyaya kış kıyardı, Ayaz kıyardı, Rüzgar kıyardı, Ama su ona can verirdi. Belki kendisi kuruyup giderdi ama papatya yaşardı. Biz ne kış ne ayaz ne de rüzgardık bayan Biz suyduk, Belki rüzgar olup saçlarınızla dans etmeyi istedik Ama dokunamadık o saçlara Kıyamadık, Belki bir teli kopacak diye korkardık Biz onlara benzemezdik. Biz aslımızda aşk çocuklarıydık Siz karamsarlık gözüyle baktınız Biz aslımızda aşk çocuklarıydık Ama siz karamsarlık gözüyle baktınız Ve her gece bekledik o ışığı Işık gelmedi Aşk gelmedi Kalp atmadı Zifiri bir aydınlığı beklerken Lal oldu şiirler Lal oldu gelişler Ama gelmediler Ama yıkıldık Ama sonlandıkta Belki başka bir gecede yeniden geceye karıştık. Ve belki yeniden bekledik Gelemeyecek yarınları. Dünlerde aradık Ama bekledik Ama yıkıldık Ama zor da olsa sonlandık. Ama biz hep bekledik. |