Yırtılırken umutlarımdan ellerin
Gözlerin ağlıyordu,
Gözlerin acıyordu ya,
Acıyordum şu hayata,
Mevsime Haziran diye çırpınıyordu hayallerin
Oysa biz yeni çıkmıştık eski bir kıştan
Ve ilkbahar gelmişti papatyaları olan,
Ben saçlarını papatyalarla süslemeyi sevdim hep
Sen kalmakla gitmek arasında kayıp giden bir yıldızdın
Düştün,
Bir meteor gibi düştün hayatıma,
Yıldızlar beni çağırıyordu da
Ben sönen yıldızımın başında dip diri
Dimdik yaşama aldırış etmeden
Kaybetmeden sevda inancımı
Ulvi bir el dokunmuş gibi kalbime
Yaşatıyordum seni sensizlikte
Ve gidiyordum kışı Ağustos yaparken avuçlarıma
Siz körpe bir düşten kol kola yürüyordunuz
Ben görüyordum,biliyordum
Ve bu yırtık umutlarım dönüşüyordu bir darağıcına
Kendimden kurtuluyordum,K
Kendimden,yani senden
Yani bizden yana dışlanıyordum sizden.
Eski bir Ocak oluyordunuz
Doğum gününüz eskisinden de neşeli davranıyordu bana
Ve gözlerinizin siyahına kirpiklerinizin büyüsü karışıyordu
Madam!
Ellerinize yakın hangi durakta indiyseniz
O durakta terkedin beni.
Ben kolunuza ihanet sürülmüş bir yıkıma merhaba bile diyemem
Bundan sonra Masal benim için Leylidir,
Bu şiir gibi kızımın saçları da leylidir...


İçimden kovamadığım sevda ile
Ecrinli düşlerle
Yıkılmış,bedbaht bir beden ile
Gelmiştim de
Siz eyşanı seçmiştiniz.
Eyşan ki umutlarımın katili.
Eyşan ki sizin kolunuzun katili.