BİR ÇİFT KAHVE GÖZbir çift kahve gözlerdi fal baktığım hep kara günler çıktı bahtıma. göğsümü gere gere sevdim dediğim ne varsa siyah bir peçe ile kendini sakladı benden kaldırsam korktum namahrem duygular firar eder diye. son sözler dökülür kalemden bir zamanlar kahkahalar atardı beyaz sayfalarda ne çok leke bulaştı Allahım silsem izi kaldı silmesem bunalttı. bir alev gibi yanağıma düşen yaşlar kirpiğimin barikatlarını yaktı engelsiz bakıyorum şimdi ayrılığı hiç bu kadar net görmemiştim ne kadar karaymış ruhu. kurdeleyi göğüsleyen yorgun bir maratoncu gibi nefes nefese sevdanın son çizgisine geldim kalbimden terler boşalır iki büklüm alkış seslerini bekliyorum ne çok seyircim var benim gibi yorgun benim gibi yılgın tribünleri dolduran. yar/in her selamı ölüm döşeğindeki ihtiyar gönlüme pamukla bir damla su vermesi gibi selamı kestikçe kurur gözlerim yarı aralık alnıma koyulacak veda busesinin hasretini arar. bir çift kahve gözde boğulmak varken kuru bir dere yatağı gibi bir damla suyu beklemek ne acı. Ayvazım DENİZ |
Ustaca yorum hüzün dolu ama ustaca gönülden kutluyorum saygılar