Saçlarımı kar bürüdü
Yüzümde belli belirsiz çizikler
Ruhumda binlerce hançer darbesi
Ne geçmişim nede geleceğim var
Çıkmaz karanlık bir sokaktayım anne

Bilmedim sevilmeyi
Okşanmadı saçlarım
Silinmedi yaşlarım
Hep yalnızlığıma sarıldım
Kayboldum bir bilinmezde anne

Acıyor solum çok acıyor
Sana bakarken içim titriyor
Sana her dokunuşumda dualar dilimde
Seni benden almasın diye
Korkular ile boğuşuyorum anne

Ama bazen öyle bir an geliyor
Tükenmişliğime yeniliyorum
Issız gecelere anlatıyorum
Hayatın bana verdiği eziyeti
Sana hiç belli etmeden annem

Aslında çok değildi istediğim
Bir kez bassaydın beni göğsüne
Okşasaydın saçlarımı
Hastalandığımda dudaklarınla dokunsaydın
Ben hemen iyileşirdim anne

Bu yaşa geldim sevginden çok uzaklarda
Sen yanı başımdayken
Tadını çıkaramadan
Sana şımaramadan
Bende anne oldum anne

Biliyor musun
Ben onları çok seviyorum
Onlar benim hasretiyle büyüdüğüm
O çok aradığım ana sevgisini
Fazlasıyla aldılar anne

Sorsam sana
Neden desem
Beni sen doğurmuşken
Bu sevgisizlik bu sahtelik
Niye hiç sevemedin beni anne

Biliyorum
Gözlerinde yaşlar ile
Seni çok seviyorum diyeceksin
Ama sevmek giydirmekle olmuyor
Nerdeydin sana ihtiyacım olduğunda

Ben her zaman senin yanındaydım
Beni görmezden geldiysende
Hep bir umutla bekledim
Bir gün sıcacık sevginle sararsın diye
Sen benim gözyaşımdaki gizli gülümsemeydin anne

Karanlık gecelerde
İçin için ağlarken ben
Söyle sen neredeydin
Hep başka şeyler benden önemliydi
Ama inan benim tek önceliğim hala sensin anne

Şimdi ise korkular sarıyor etrafımı
Babam gibi sende gidersen diye
Ben nasıl sarılırım bu hayata
Sana gitmek kolay olacak sen beni hiç sevmedin
Ama ben seni çok seviyorum
Beni sakın bırakma annem
Sen benim gözyaşımda gizlediğim gülümsememsin