Alexandra ya Cevap.

Hani sormuştun ya..:
Şairler, o büyük aşkları nerede yaşamışlar? Diye
Cevap veriyorum.
Şairler o büyük aşkları hiç yaşamazlar
Lakin doyumsuz ve kifayetsiz yaşatırlar.
O yüzden şiirleri hep, hüzün kokarlar.

Şairler en güzel romantizmi yaşatırken, onların yüreklerinde
Sevenlerinin ise bir mumdur sadece bahşettikleri
O da akşamdan sabaha, eriyip gider ağlamaklı olan gönüllerinde
Ömürleri boyunca hiç tükenmez, aşka olan hasretlikleri.

Kimi zaman yalnız bir ağaç gibidirler boz kırlarda.
Kuşları bile aşık ederken, yemyeşil ilkbaharında,
Yazın sıcağında ise gölgedirler nice aç sevdalara.
Hep kullanılır sevgileri
Yüreğinden damarına, damarından akar vampir yüreklere.

Sonbaharın hazanında çırılçıplak kala kalır dalları
Ayaklar altında ezilir yüreğim dediği altın sarısı yaprakları.
Kış gelince, tertemiz kardan örtü, nefes vermese de toprağa
Kökleri güç verir, sevdikleri kardelen misali yeniden doğar şafağa
Yıllar çürütür onları, kimilerinin sırtına odun olur yüklendikleri
Kıymıklarına kadar yakarlarken, iliklerine kadar ısınır üşüyen bedenleri.

Kısaca
Doruklara ulaştırdığı kadar olmasa da özlemini duydukları sevda,
Yine de yaşattıkları gibi yaşamayı beklerler, geçen yıllar olmadan heba
Yürekleri yalnız ölür şairler, lakin öldükten sonra daha çok sevilirler
Onlara bir faydası olmasa da kıymete biner işte o, hüzün kokan şiirler.
Birol yiğit 20/02/2015 Akçay

Not: aşka korkarak bakarlar zaman, zaman platonik yaşarlar
Ve çoğunlukla yalnızdırlar.