Duygularımdan kaçtım.
Gittiğim yere sensiz geldim.
Kendimi dört duvara hapsettim
Mahkum da bendim, gardiyan da bendim.
Karanlıklara kucak açtım.
Yoktun,
Ama vardın hep düşüncelerimde.
Seni kaybettim lakin sevgin kalmıştı yüreğimde.
Aslında çok uzaklardaydın
Bir o kadar da
Gözlerimi kapatınca oluşan karanlık kadar yakındın

Sözde duygularımdan kaçmıştım.
Her gün
Seninle yatıyordum uyuyamadığım gecelerimde
Ve sensiz kalkıyordum hayalinin silinip gittiği gündüzlerimde.
Gözlerimden doğan, resim gibi işliyken inci tanemde
Yanağımdan kayıp yok oluyordun düştüğün yerde.
Yine bırakıp gidiyordun beni sessizce.

Karakışlarda koydun
Sevgi yorganını çektin üzerimden.
Üşüttün..
Çırılçıplak kalakaldım
Doladığın kollarını çekince
Kefene mecbur oldum
Canda kan eksilince
Öksüz kaldı gönlüm
Gittin ya alelacele
Sensizliğe alışamadı ruhum
Bak teslim oluyor ecele

Affet beni inci tanem affet beni
Sana yalan söylemişim, hiç sevmemişim seni.
Sevda değil, bende bir tutkuymuşsun
Sana yalan söylemişim, aslında hiç sevmemişim seni
Bir melankoli
Daha doğrusu karasevdaymışsın
Kader böyle cezalandırır mı seveni
Önce aldı benden seni,
Şimdi de ayırıyor ruhumdan teni..
Yine de çok mutluyum
Seviyorum seni.. bu sana belki son fısıldayış
Ve işte, şarkımı söylüyorum.
Ömrüm, seni sevmekle nihayet bulacakmış..

Birol Ylğit – 18.12.2011