Bu şiirimde, beni bana geri kazandıran Seni…;
sana anlatıyorum….

Aynı, şarkıda söylendiği gibi ‘’boşluktaydım.’’
Kapıldım gidiyorum bahtımın rüzgarına
Bende kapılmış, kendi şehrimi kendime, gurbet etmiştim.
Uzun kışlar yaşamış, erememiştim gençliğimin baharına
Cümlenin sonuna konan nokta gibi, her şeye pes etmiştim.

Ve, yine,
Orhan veli şiiri gibi ‘’umutsuzum.’’
Ağlasam sesimi duyar mısınız, mısralarımda
Dokunabilir misiniz gözyaşlarıma ellerinizle
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce…

‘’Çaresizdim.’’
Suskun; ve sinmiştim odamın bir köşesinde.
Kanadı kırık kuş misali uçmayı unutmuştum.
Gecenin zifirini yaşıyordum gündüzün aydınlığında,
Özgürlüğe inat adeta; tabiata dahi, küsmüştüm.

Ve bir gün;
Sigaramın kor ateşinde yalnızca beyaz bir dumanı seçilirken,
İnceden bir ışık süzüldü, anlamaya çalıştım gözlerim kamaşırken.
Küçük alevdi gördüğüm muma benzeyen ve ardında birisini gizleyen
Ne ses, ne nefes sadece bir ışıktı bana doğru yavaş, yavaş ilerleyen.

Hafiften açılmaya başladı ışığı görünce kısılan gözlerim
O ışığı tutan bir el gördüm yeterince yaklaştığında
Bir korku sardı içimi ve titredi, artık hissetmeyen dizlerim
Oysa ki, şefkatli bir dost eliymiş, anladım yüreğime dokunduğunda

Karanlık, loş bir ışığa döndü ama aynıydı sessizlik
Tanımıyorduk biz bizi, vardı elbet güvensizlik
Önce tanıştık sonrasında uzun, uzun konuştuk
Laf lafı açtıkça açtı olup biten ne varsa dertleştik.
Kaynaştık.
O sendin…
Benimle benim karanlığımı paylaştın
Ve usanmadan dinledin üzüntülerimi yaşadın
İçerisi aydınlanıyordu sanki her konuşmamız da
Sebebi mum değil; Sebep! belli etmeden araladığın perde

Her sohbette daha da arttı güvenler
Her güvende daha da aralandı perdeler
Yavaş, yavaş yitirdi gizemini karanlık
Dost yüzün göründü çoğalınca içerideki aydınlık.

Yetmedi, açtın penceremi, azat ettin yalnızlığımı
Şen kahkahanla çınlattın odamı, yok ettin sessizliğimi,
Öylesine güzel, öylesine ince ve öylesine tatlıydın ki,
Unutturdun karamsarlığımı, geri verdin bana benliğimi.

Baktım tutmak istediğim güzel ellerine,
Elinde gördüğüm o ışık mum değilmiş.
Bakışlarımı kaydırdım tebessüm dolu gözlerine,
Avuçlarından gözlerine, gözlerinden de bana yansıyan,
Kocaman dost yürekmiş.

Gün gelir; işte o ayrılık rüzgarına kapılırsak eğer,
Demeyelim ki ‘’ yaşananlar bir masalmış ‘’ meğer
Dostluğunu anlatıyor bak, üst üste konulmuş bu cümleler,
Cümleler ki gerçek ve sen yüklü, defalarca okumaya değer,


Şiir tadında hatıra yaşatan güzel DOSTUM
İyi ki varsın … UNUTMA BENİ
Birol Yiğit 03.07.2010 / ALANYA