Tek Mevsim
Kör bir kurşun gecenin bağrında
Yıldızlar kanıyor kaldırımlarda, Rüzgar işkencede dallara, Karanlığın müebbet yediği sokaklarda. Şehir tüttürüyor sigarasını, Yalnızlıkla dans ediyor dumanı Rüzgarın isyankar dargınlığı, Sessizliğini bozuyor çatıların. Gelip geçen mevsimler, Tek bir mevsim kokuyor, Ömür sadace eylül Kapı aralığında yağan yağmur, Toprak kokusundan sıyrılıp, Ayrılığın acısını taşıyor. Vedalara alışkın yürekler, Kendinden kaçacak yer arıyor. Gitmek yakışmıyor bakışlara, Kalmayı vazife saymış gözyaşlarına Ne bu şehir ne ülke ne de dünya, Yardım etmiyor uzaklaşmasına Kendi deryasında boğuluyor yürekler Tek mevsim olan ömrünün baharında... |