Bitmeyen Mazi

Bir cumartesi akşamıydı,
Çok fena başım ağrıyordu.
Nereden kapmıştım bilmiyorum hastalığı,
Seyyah hem üşüyor,
Hem de senle konuşurken sesi titriyordu.

Senin için,
Yurt kapıları kapanmıştı,
Çıkış yasaktı,
Ama birden kapı çaldı,
Kapıyı açtım,
Gözlerimin içine bakan telaşlı bir aşk vardı.

Tedirgindi bakışların,
Sıcak ellerin ile yanaklarımı okşadın.
Aslında şaşkındım,
Sevdiğimin karşısına,
Pijamalarımla çıkmıştım,
O an değil de,
Bir ara hatırladığımda utanmıştım.

O gün ilk defe,
Tarih kitaplarından başka,
Bir aşk kitabı vardı masamda,
Ve bir şiir yuva kurmuştu dilimin ucuna.
Israr edince sen,
Başladım bende boğuk sesim ile okumaya.

Ağlamıştın,
Ne vardı sanki etkilenecek?
Beni de ağlatmıştın,
Sarılmıştın,
Dakikalarca bırakmamıştın.

Uyurken izlemiştim masumluğunu,
Şimdi anlamaya çalışıyorum yokluğunu.
Her sabah pencereme bir güvercin konuyordu,
Derse geç kalıyorsun,
Diye çağırıyordu.

Şimdi kulaklarım sadece çınlıyor,
Yüreğim sensiz çarpıyor,
Ne yaparsam eskisi gibi olmuyor,
Kaset başa sarmıyor.

Vagif Seyyah Hüseynov

Gerçekten de hayırlı ve güzel şeyler unutulmaz, mazideki bu sevgili gibi, şiirini kutluyorum.Puanım tam.Yunusun diyarından selamlar.

Ustaca yazılmış duyguların dizelere yansıması mükemmeldi mellim
Kutluyorum kalemini
Yüreğin var olsun
________________________________________Saygılar selamlar