nabzın atmadığı yaşamda saklıydı sonsuzluk

...

nereden başlamalı ruhun manevi işgaline
dağınık sözcüklerle hücum ettiğim
sürgün kasılmısı gece ertesine
yüzümü sürüp
kirlenmiş mektuplar yazıyorum

sakın beni takip etme
ardımda bolca katran geçmişe bulandığın zaman
grilere avuç açmış lacivert suyun aklına düşersin
kanamalı yaralar hikayesi alır yüreğini
tek başınalık yurdunda
yalnızlığın resmini çizer durursun apansızca
deli raporu kasveti karalanır fala
bütün hurafe gece
batıl bakar gözlerine bilesin

konaklama karşı damın ölü karları arasında
onlar çoktan kırmızıya def edildi
martılar birazdan kentin içine akın edecek
ve beyaz ölülerin üzerinde sığınmacı olacaklar

kendinde öğrendiğin bir lisanla anla gözlerimi
uzaktan sipsivri manalarla girişken heceler kur
vaftiz edilmiş göğün alnından kopar kelimeleri
baktığım heryer zatürre zemherisi nasıl olsa
farklı açıklamalarla
yarı baygın bir aşk gör bende

sen Hipokrat yemini etmiş bir sus doktorusun
çizgiler ve gölgelerin konuşkanlığıyla
bağır, çağır anlattığın hikayeler
başlangıcın kadavrasını düşlerle kesip
anatomisini kara kaplı duvarlara yazıyor

bitişin gün görmemiş yılgınlığı hayat
sokakların tenine aşık rüzgarın serildiği kent
bir yanıyla takvim içi yaşamakta
bir yanıyla saatin durduğu yerde ömürsüz
kolay değil soluk alıp vermenin çabası
aynı kavşağın ayrılık yemiş iki meczubuyuz

arzın tükendiği kadar ruhlarımız yenilendi
artık gün batımı şarkılara demir alma zamanı
hüzün gözlü romanların sarı sayfalarında anlatılan
uzakların biyografisine yelken açma vaktidir

...

kalemsiz yazan şairlerin çaylarına
tek şekerlik hüzzamdır ölü yaşayanlar