Can'ıma Kıyanım...
Ne kadar sen olsada içimde,
O kadar uzağa düştün.. Ben sevdikçe seni, Sen bilmezliğe büründün... Sen dolu satırlarımı görmedin.. Senin okuman için yazmama rağmen, Sen dışında binlercesi okudu da; Bir sen görmedin, bir sen bilmedin... Sana kendimi anlatmaya çalışmıyorum artık.. Yoruldum tek başıma savaş vermekten; Ben tükendim ve o çiçek soldu... Ne onun yeşermeye macali kaldı; Nede benim umudum.. İkimizde büktük artık boynumuzu, Zamansız açmaya çalışmıştık ikimizde; Anlamamız biraz zaman aldı.. Artık ikimizde çok iyi biliyorduk; Sararmak alnımıza yazılmıştı... Ömrüme ömür katanım, Can otağım, Cânânım, Can’ıma kıyanımdın.. Boynu bükük bir çiçek, Yıkık bir adam; Bize sevgisini çok gören bir kadın.. Bu hikâyenin kahramanlarıydık... byHaktan |