BİZ OLMAYI BECEREMEDİK
Sen benim yalnızlığımın hasret kalanıydın
Şu hayatımın yazı, kışı, kısacası anlamıydın Sen gidince bir tuaf oldum, eskisi gibi değilim Derler ya yanan yandığıyla kalıyıyor, acı veriyor Sanırım yıllar biraz da ilerliyor, yaş da geciyor Bakıyorum arkadaşlar yuva kurmuş Çoluk çocuğa karışmış, aile olmuş O anda iç geçiriyom, hayallere dalıyorum Keşke diyorum keşke biz de bir yuva kursaydık El ele olsaydık Yoklukta ve varlıkta beraber olsaydık İşte o zaman elini hiç bırakmazdım Başımı yastığa koyduğumda Gözlerimden yaşlar süzülmezdi Yanım da sen olsaydın Kendi kendime dertleşmezdim Yıllar neler götürdü bizden Mutlu olmayı bilemedik Sen, sen değil de biz olmayı beceremedik |