ÜZGÜNÜMAz önce oturduğum kafede birisi geldi yanıma Neden bu kadar üzgünsün diye sordu Çocukken hıçkıra hıçkıra ağlarken dua edersem Sorunlarımın çözüleceğine inanırdım Belki artık yeniden çocuk olmak için Çok büyük olduğumdan üzgünüm Belki de gözyaşlarım bir çocuğun ki Kadar masum olamayacağından Yürekten inanırsam Her şeyin mümkün olduğunu düşünürdüm o zamanlar O çocuksu inancı hep içimde taşıdım Belki artık inancımı kaybettiğim için üzgünümdür Anlamı olduğunu düşündüğüm Her şey bir hayalden ibaret olduğu içindir belki de Ne bileyim neden üzgünüm Öyle pat diye sorulur mu hiç? |