UNUTMUŞSUN
Muhabbet kapının demir kilidi paslanmış
Viran olmuş yüreğin vefayı unutmuşsun Varsa sevgin izbe bir köşeye saklanmış İhanet dolmuş kalbin sevdayı unutmuşsun Kibir illeti istila etmiş her yerini Hep yükseklere dikmişsin fettan gözlerini Herkesi hor görüp beğenmişsin tek kendini Kulu eşit yaratan Mevla’yı unutmuşsun Yaşın büyüse de ruhun hep çocukça kalmış Nazlı büyümüşsün her isteğin hemen olmuş Kalbine sevgi yerine hep kaprisler dolmuş Gönlü olgunlaştıran cefayı unutmuşsun Aşkın rüzgarı değmemiş siyah saçlarına El bebek gül bebek gelmişsin sen bu yaşına Senden büyük Allah var dememişler hiç sana Kendinle barışık yaşamayı unutmuşsun Böylesine bir hayat sana fazilet değil Bu kadar kibir sana Hak’tan emanet değil Yaptıklarının hiç birisi şahsiyet değil İnsan olamamış insanlığı unutmuşsun |