Üç adam geçiyordu köprüden
Yağız atlarıyla dörtnala
Oysa çok sular geçmişti altından
Habersizlerdi her şeyden
Ve hiçbir şey
Bilmiyorlardı hala

Köprünün ucunda
Ölü bir kent
Kentin pazarında
Yaşayan ölüler
Yürüdükleri sokaklar
Mezarlıkları andırıyordu

Kaldırımlarda ölü benizler
Sessiz
Tepkisiz
Kentin pazarları
Ucuz can
Pahalı olan
Kılık kıyafet

Sanki atlılar
Ekinlerin kanla sulandığı
Zamanlardan geliyordu
Hiç birisi ağzını açıp
Gördükleri manzarayı
İrdelemiyordu

Kentin meydanlarında
Bir tek robotlar vardı
Ne bir çığlık sesi çıkıyordu haksızlığa
Ne bir asi rüzgar ya da fırtına
Atların nal sesinden başka

Biat vardı koşulsuz efendilere
Ölüme ayrılığa
Biat sömürüye
Biat alınyazısına

Bir tek çocuklar ağlıyordu
Bir tek çocuklar gülüyordu
Çocuklar bağırıyordu
Çocuklar oynuyordu
Çocuklar haykırıyordu hiç çekinmeden
Atlıların peşinden

Ve hala umut vardı
Yaşamak için…