ESİR DÜŞTÜM GÖNLÜNÜN PARMAKLIKLARINA
Esir ettin beni güz yapraklarına
Kuruyup soldum avuçlarında Zaten ne kadar yaşayabilirdim ki gözyaşlarınla Esir düştüm gönlünün parmaklıklarına Aynalarda tanımsız yüzüm Bir zamanlar hayat doluydu bakışlarım Nerdeler Döndüm kuruyan güz yapraklarına Savruldum sevgilerimle ben bir yana Hiç değerim yoktu hiç sevilmedim Hiçbirşey gibi duruyordum yanında Seni sevdiğim kadar acı çektim Esir düştüm gönlünün parmaklıklarına Satır satır hece hece dile geldim Anlatamadım Benim sana hissettiklerimi hiç anlamadın Savrulup gittim güz yaprakları gibi rüzgarda Esirdim esir düşmüştüm gönlünün parmaklıklarına Ya bir gülüşünle hayat bulacaktım Yada bir bakışınla son bulacaktım avuçlarında Şimdi ise ben bir esir gönlünün parmaklıklarında Taa ki sen beni farkedene dek... |