yavaş yavaş çözülüyorum,,,Yarılacak yüreğim Kendi çemberimde Bir gün daha Geçiyor ömrümden Bu gece... Fırtınalar kopuyor Geçmiş onca yılların ardından Zaman geldi Artık gitme vakti Ruhumda satır boşluklarını Hala çözemedim Gözümü açtığımda Şafak henüz söküyor Bana ait ne varsa Her bir nokta Bir araya gelerek Karşımda bana bakan Bir çift gözüm Bir ben kaldım kendi kendimle Her daim Tutunacak bir dal aradım Ardından yine Hiç vazgeçmeden Eğilip,bükülmeden O ay yüzlü cemalini görmeden Ve gidiyorum işte En derin uykumda En uzak kuytularda Kendi kendime çözülüyorum Kelimesiz,cümlesiz,sensiz kaldım sevay |