Soğuk esiyor rüzgarlar
Ayaz bir mutluluk da yok artık
Üşüyoruz durmadan hepten
Ve resim inanın çok vahim.



Bir kadın durmadan ağlar
Bekleyişin son durağında
Vuslata ererim diye
Yanıp tutuşur özlemle
Oysa ne gelen vardır
Ne de vuslat bitecek.



Bir adam iki büklüm olana dek
Çalışır durmadan
Taştan yontarcasına çıkarır ekmeğini
Lakin akşamın alacasını vuran
paydos saatlerinde
Buruk bir yüz ifadesi geriye kalmıştır
Avucuna sakladığı azığa bakınca…


Bir çocuk oyun oynamak için can atar
Çünkü hayat onun için sadece bir oyundan ibarettir
Gözleri güneş sinmişçesine öyle parıldar ki
Denizin mavisinden bu berraklığı görürsün sanki
Oysa çocuklar her gün savaşın ortasında
Düşen bombalarla yüzlerine islenmiş lekelerin içinden
Ölümün soğuk oyununu oynuyorlar
Ki Hangisinin yüzüne baksan kuzguni
Kapkara bir bulut
Ne zaman ölüm gelip vuracak endişesini
Tahmin edersin en basitinden.


Şimdi bu soğuk resimlerin neresinde mutluluk,
Hangi karesinde sevinç, bir damla güleçlik var.

bu yüzden Soğuk esiyor rüzgarlar durmadan
ve durmadan üşüyoruz.
Ocak(2015)