Gömün Beni Şairin Bir İmk/Ansızlık Şiirinin MezarınaGece benimle beraber derin derin öksürdü Ben yüreğimdeki hazin acıyı çıkaramadım Gökyüzü çöl yalnızlığında yalnız kalan yıldızları üzerime döktü Asi yalnızlığın içinde üşüdüm kaldım Üşüyen kelimelerin umutsuzluğunda b(y)attım Toprak avucumda umutsuzlukla kabul etmedi k/açtım Ondandır yollarım kentlerin çöllerine çı(ba)kar Şundandır hayal gücünün zayıflığında y(k)anar yüreğim Yanmış şairlerin şiirlerinin gölgesinde yatar Güneş doğduğunda kiraladığım akşamın karanlık gözlerine s/aklanırım Hissiz acımasızlık kokan uzun namlulu silahlar gibi soğuk binalardan kaçarım Gecenin sadece beni yakan alevinde ısınırım O yüzden bombalar atılırken şehrin üstüne s(g)erilirim Yakmaz yüreğimi hain bombalar, uzanırım şehrin üstüne yürekler y(k)anmasın diye Gidişin o yüzden atom bombası gibi paramparça etti yüreğimi En son baktığım en son düştüğüm yerdeyim h/ala gözlerim tutuşur Ellerinde ateşlerle aydınlık olmaya geldik diyenler Y(b)akarak gittiler senin gibi Yakmak isteyen sevdalı ışık olur mu ey vicdansız ey imansız Yaktın attın hasret bombanı kıçına kınamı yaktın Ne geçti eline atın nikimi yaktın binlerce masumu Kıçına demir mi sokuldu da yağlı yağlı onumu çıkardın Şimdi masumları oynarsın sırıtarak Hala masum bedenlerin çığlığı gökyüzünde uçuşurken Attın atom bombasını el bombasını taramalı ile deldin geçtin Kıçına giren soğuk demir çıktımı edepsiz utanmaz O nedenle her yağan yağmurda Binlerce feryatla o masumların k/anı damlar yeryüzüne Bedenlerinde onlarca delik param parça deriler dökülürken yağmurla Hala insanlık kaldı mı bakıyorum yürekler G/özlerim görmüyor çığlıkların toz dumanında Bir kaç dolar için bir öğlen yemeği için ülkesini Hatta yarınları satanlarla batıranlarla Yaşamamak için giriyorum karanlık dehlizlere Dehlizler hınca hınç dolu kalmamış hiç yer Sevdasız bakışların arasına atmayın beni Sevda bakışının maskesi ile b(y)akanların y/anına itmeyin beni Bari beni atın kaybolan iklimlerin şehrine kaybolayım Kiralık yüreklerin gözlerin ellerin adımların arasına (k)atmayın İnançsızlıkla övünenlerin inançsızlığı inanç sananların y(k)olların da boğmayın Dürüst ’üzlük istasyonunda dürüstlük sağlayanların vagonuna tık (at)mayın Bir şairin imk/ansızlık şiirinin mezarına gömün Şairi imkânsız derken umudu yüreğinde yeşermektedir bilemezsiniz sizler Şair ulu orta sevişmez şair ulu orta öpüşmez Edep var kaleminde mısrasın da yüreğinde Umutsuzluğun yüreği mısraları ile Umut’a dönüşür Haydi, gömün beni şairin bir imk/ansızlık şiirinin mezarına gömün Rahat rahat uyuyayım yeşersin umutlar yürekler yeniden Mehmet Aluç __________________ Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin’de affı için Selam ve dua ile... |