yorulmuşuz bıkmışız hayattan ağlamakdan da gülmekden de bıkmışız
şimdi bir ben var bu dört duvar arasında kör sağır dilsiz...
hissiz

olmazları olduramam ben yapamam bunuuu yaparım dediğime bakma
kırıldı umutlarım yüzümü oksayan güneşin kanadı kırıldı
örselenmiş bir güldüm dalda..
kırıldığım yerden koptum...
şimdi üzerimde çiğ taneleri
şimdi üzerimde kara bulutlar...
bir çığlık böler uykuları yaşananlar rüyadır hatırla...

olmazları olduramam...
yalandan cümleler kuramam bilirsin..
bu beden ağır... bu beden hissiz... taşıdığı gögüs kafesine dar bu beden...
çığlıklarımda hıçkırıçlarda boğuldu
sus konuşmaa yorulduk bıktık....
oysa anlatıklarım anlatılanlar değerliydi zamanda
değeri olmadığında yakıp yıkacağımı kıracağımı bil istedim ...

ve evet ben olmazları olduramam artık
böyle hoyrat sevdalara eğemem başımı..
oysa ben her zaman kırılgandım...
bildikleri halde incitmekden korkmadılar korkamadın...
hadi bütün herşeyi sana yüklemekden vazgeçtim diyelim...
ee yorulmadık mı bıkmadık mı ?