İlkleri olmalı bir insanın
lale asılı gül gibi...
ki güldür senin aslın...
en güzel nağmeleri söyleyen şu duvardaki saz gibi...
rıza göster gülün bülbüle boyun eğdiği gibi...


kim bilebilir dizelerimdeki sırrı... kim açığa vurabilir cesaret edip... ve yahut kim söyleyebilir aslını inkar etmeden.. ben inkar etmiyorum... cesaret gerek aslına ermiş söze karşı koymaya... mum işığında söylenen asılsız kelimeler yoktur oysa... bilen bilir bazen ; gördüğü görebildiği kadarıyla yetinmeyen bilebilir... anlamak için yazmak için binlerce kitaba gerek yok haytta... bir çift göz herşeyi başlı başına söletir...


kim ekledi susuşları hayata... ahhh ben yaptım değilmi ? oysa ben konuştum size gelene kadar kelimeler susup kaldı birer birer... gerçek baakan göze gerçekleri söyleyen dile.... bir de ben dokunayım yalanın en acı tarafına... ki kırılsın kanatları uzaklaşsın yeryüzünden... kim getirdi onu buralara... kim ekledi yüreklere... ki yalanın perdesi kapatır gözleri.... ki öyle zanneder insaoğlu... gözüyle gören inanır da kalbiyle hisseeden bilir....




neler anlatıorum bu saatde yine... miladı doldu ömrümüzün... yine geç kaldık sabaha... ki aklında sorularla uyunmuor gece.... bir örtü bulup serrin üzerime.... yıldızlardan nakışı olsun... gece gibi koyu mavi düşler olsun... kapatın ay salıncağı ışığımı.... gökyüzünde asılı benliğim böylece huzur bulsun