Kızıl Dudaklı Şiirler - Mavinin Çocukları...
SESLENDİRME İÇİN GÜLDEN ATALAN’A TEŞEKKÜR EDERİM...
Kısa bir an gölünde yüzmek ister insan Başka bir zamanı getirmeden Daha kapıları çalınmadan ölümün Sonsuzluğunu almak ister Bulutlara sevdalar fısıldamak isterdim Gidişinin ardından Tuna kadar berrak Nil gibi gönlü büyük belki Yaşlarıma perde aralarken tutmak isterdim ruhundan Asma yolların dikenlerinde geziniyor beyazlaşmış tenim Her bir acının kavuştağında Nihayete erme arzusu Vuslatın göğsünden emmek Bırakamamak Sarhoş olurcasına Mavilerin barış çubuğunu tüttürmek El sallamak kaybedenlerin ardından Sonrasında yasını tuttuğum bir sen kokusunda Fısıldanmak En şefkatli yerinden Dudak basmak yeniden... Bir Anadolu olsun havam İçimde türküler çoşarken Bir toprak kadar öleyim içinden son kez Renkleri unuturken Maviler kadar gülümserdin bir zamanlar O kumları çevirmek isterdim Ve son kez mavi olmak Diğer renkleri benimsercesine... Kızıl deniz, Yeşil Deniz bile maviyken Sen beni tutsak edemezsin yok oluşunun içine... Benimsin Deli Köşem... Bilesin... -Eftelya... -Evet... -Söyle Denizler gerçekten mavi mi?... -Azizim Dünyada başka renk yoktur... Hepsi mavinin çocuklarıdır... E F T E L Y A... (Akdenizi cebinde taşıyan kız... ) |