ADI TARÇIN...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Büroda evde beslediğiniz hayvan bir gün gelip ölüyor her canlı gibi ölüm onlara da var
Beslerken büyütürken bu hayvanları sizlerden birer parça oluyorlar, yemeğinizi yerken suyunuzu içerken onları da düşünüyorsunuz. Artık onlardan da sorumlu hissediyorsunuz kendinizi ve gün geliyor o beslediğiniz büyüttüğünüz ve canınızdan bir parça haline gelen hayvanınız ölüyor...Sizi bilmiyorum ama canımdan bir parça gitti sanki ve bir insan ölümüne üzüldüğümden çok üzüldüm...Adı Tarçın büromda beslediğim bir Muhabbet kuşunun hikayesidir onu hiç unutmayacağım...Yolun cennet bahçelerine uğrasın Tarçınım...
ADI TARÇIN…
Sen önce torunumun gülüydün, Sonra büromda bizim gülüşümüz oldun Bizi gördüğünde kafesinde Bir sağa bir sola koşardın Elimde yemi görünce Kafesinin tellerine konardın Patlamış mısırları sana zevkle Kendi ellerimle yedirirdim Arada bir parmağımı ısırırdın ama Canım acımaz hep sana gülümserdim Yıllar sonra oğlumdan konuşmayı öğrendin Aşkitom diyerek bizleri hep mest ettin Mavi ipek yumuşaklığında göğsünü Hep okşar, severdim… Çok hoşuna giderdi benim güzel kuşum kendinden geçerdin… Sen şimdi Karlı bir Ankara sabahında dönülmez bir yola girdin Bir veda bile etmeden sonsuza göçüverdin Ah be güzel kuşum giderken Ciğerlerimizi yakarak gittin Ne denir öteye göçüp gidişine bilmiyorum ama Ruhun hep cennet bahçelerinden geçsin… Yolun ışıklara olsun Benim güzel Tarçınım Yolun yıldızlara olsun… Kazım DOĞAN 10.01.2015 |