Kopamadık
Bu bizim tecellimiz bu bizim kaderimiz
Sevdadan elimizi çeksek de kopamadık Her akşam arşa çıktı çilemiz kederimiz Kalbimizi yerinden söksek de kopamadık Sen haklı ben haklıda deli gibi yarıştık Yağmurla kar misâli birbirine karıştık Kaç kavgaya giriştik kaç kez geri barıştık Nefretle ardımıza baksak da kopamadık Çözülmüyor bak işte aşk dediğin kördüğüm Ey gözünü sevdiğim mor zülfünü ördüğüm Nere yönümü dönsem orda sendin gördüğüm Hasrete boynumuzu büksek de kopamadık Bazen çığlık çığlığa beraberce ağladık Bazen ayrı yerlerde karaları bağladık Duyguların seline düştük düştük çağladık Ayrı ayrı yönlere aksak da kopamadık Kesmedim hiç umudu bilirim vuslat yakın Beni yaralasan da aşkı incitme sakın Buram buram saçıldı her yana sindi kokun Kafamıza herşeyi taksak da kopamadık Nasıl kopabilirdik bir değil ki hâtıra Gül adın hece hece işlendi her satıra Onun bunun lafıyla çok dokunduk hatıra Gönlümüzü el için yıksak da kopamadık Bir çift güneş parladı yâr kehribar gözünde Anılar biriktirdim "canım" diyen sözünde Kırk senedir kavrulduk özlemlerin közünde Sinemizi korlarda yaksak da kopamadık Hasan Ilter |