Sanma ki gurbet elde sırtım pek yerim sıcak
Gül teninden uzakta kaldıkça üşüyorum
Mektuplarda selamlar salsan da kucak kucak
Kupkuru hayaline daldıkça üşüyorum

Sevdanı her yanıma işledim nakış nakış
Aklımdan hiç çıkmıyor bil ki kehribar bakış
Yaban işte burası düz yollar bile yokuş
Yokluğunu yanımda bildikçe üşüyorum

Şiirler isyan dolu yas tutuyor heceler
Yaşadığım sadece bitmeyen işkenceler
Özlemlerim sabaha geçmek bilmez geceler
Uykumu hasretinle böldükçe üşüyorum

Elem başa çöktükçe boynum da bükülüyor
Kalbim günde bin defa yerinden sökülüyor
Gözyaşlarım kan ile yerlere dökülüyor
Yanağımı elimle sildikçe üşüyorum

Sevdanın en büyüğü takılınca peşime
Seni sığdıramadım hayalime düşüme
Sussun diye hançeri sokuyorum döşüme
Bağrımı hiç durmadan deldikçe üşüyorum

Baharı hiç görmedim erken geçirdim yazı
Bırakmadı ardımı kara kışın beyazı
Yokluğunda her mevsim yaşıyorum ayazı
Hasretini koynuma aldıkça üşüyorum

Gözlerini görmeden yaşamak zaten zulüm
Yaprak döktü dallarım kurudu kızıl gülüm
Bir defa olmuyor ki ruhta yaşanan ölüm
Doğup doğup yeniden öldükçe üşüyorum

Hasan Ilter