ÜşüyorumSanma ki gurbet elde sırtım pek yerim sıcak Gül teninden uzakta kaldıkça üşüyorum Mektuplarda selamlar salsan da kucak kucak Kupkuru hayaline daldıkça üşüyorum Sevdanı her yanıma işledim nakış nakış Aklımdan hiç çıkmıyor bil ki kehribar bakış Yaban işte burası düz yollar bile yokuş Yokluğunu yanımda bildikçe üşüyorum Şiirler isyan dolu yas tutuyor heceler Yaşadığım sadece bitmeyen işkenceler Özlemlerim sabaha geçmek bilmez geceler Uykumu hasretinle böldükçe üşüyorum Elem başa çöktükçe boynum da bükülüyor Kalbim günde bin defa yerinden sökülüyor Gözyaşlarım kan ile yerlere dökülüyor Yanağımı elimle sildikçe üşüyorum Sevdanın en büyüğü takılınca peşime Seni sığdıramadım hayalime düşüme Sussun diye hançeri sokuyorum döşüme Bağrımı hiç durmadan deldikçe üşüyorum Baharı hiç görmedim erken geçirdim yazı Bırakmadı ardımı kara kışın beyazı Yokluğunda her mevsim yaşıyorum ayazı Hasretini koynuma aldıkça üşüyorum Gözlerini görmeden yaşamak zaten zulüm Yaprak döktü dallarım kurudu kızıl gülüm Bir defa olmuyor ki ruhta yaşanan ölüm Doğup doğup yeniden öldükçe üşüyorum Hasan Ilter |