Sevmedi
Gönül işte olmayınca olmuyor
İlkbaharı yazı oldum sevmedi Yalvarmakla yâr yanında kalmıyor Her cümlede sözü oldum sevmedi Şiir yazdım kirpiğine kaşına Mendil oldum gözlerinin yaşına Lezzet kattım ekmeğine aşına Sofrasının tuzu oldum sevmedi Git gel ile aşındırdım eşiği Göremedi O´an kurban aşığı Aşkla verdim gamzesine ışığı Buğday teni yüzü oldum sevmedi Hasretliği gurbet ele sürüdü Tâlihime karaları bürüdü Dağda taşta ayağımla yürüdü Feri bitmez dizi oldum sevmedi Rastlamadım emsâline eşine Renk katardım hayâline düşüne Nere gitse düştüm geldim peşine Yollarının tozu oldum sevmedi Acısını bal eyleyip yutardım Kapısında kul olurdum yatardım Çocuk gibi yumuşunu tutardım Oğlu oldum kızı oldum sevmedi Çıka çıka tükenmedi yokuşu Son bulmadı şu bağrını yakışı Benden idi gülüşleri bakışı Ömür boyu gözü oldum sevmedi Aşk bağının dallarında yetiştim Seherinde bülbül oldum ötüştüm Siyahi der sevdasıyla tutuştum Yüreğinin közü oldum sevmedi Hasan Ilter |