METHİYE
Zifiri saçlarından ilham alıp da gece,
Yıldızlarla süslemiş kendini gözlerinde. Güller kokunu çalmış yârim teninden senin. Pamuklarça ellerin yumuşacık, nazenin. Yok, bir emsalin seni örnekleyemem ki ben. Her şey sana özenir tüm güzellikler senden. Ay bile seni görüp hasetinden çatlamış. Sönmüş ışığı ilkin sonra güneşten almış. Badı saba sanırlar gülleri açtıranı. Baharda çiçekleri dört yana saçtıranı. Senin bastığın yerde acar nergis gül sümbül. Senin geçtiğin yerde öter ol şeyda bülbül. Gözlerine baktığım o gün bu gündür ki ben. Bir tek sensiz yaşamam, ölmem yiyip içmeden. Düşeli aşkın gönle gel gör nasıl yanarım. Hem yanar hem dönerim sanırsın pervanayım. Gülüşündür her sabah güneşi uyandıran. Afat olur cihanda gözyaşın afat baran. Düşlerimi süslüyor vuslatının hayali. Firkatin ecel gibi her nefesim can havli. Yalnız seni dilerim ölünceye dek Hak’tan. Bir tek sen ol yanımda istemem inci kaftan. Bir canım var istesen boynum kıldan ince de Cananım ol canında can olayım, canım de. Ey melekler sultanı ey güzellerin şahı! Gözlerindir cennetin yeryüzündeki adı. Yaradan’ın izniyle senden bir şey isterim. Yanından başka bir yer olmasın benim yerim. Bu sözleri nazmettim sadece senin için Sevginle dolu içim sensizse ben bir hiçim. Muhsin Kerem YILMAZ |