yalnizim
Bu gün yalnızım bir başıma
Gözlerimin karasından ufka kadar Bu gün yalnızım bir başıma Doğumdan esen rüzgârdan taa soluma Her göz kırptığımda daha anlıyorum Aksırınca ‘çok yaşa’ diyen yok Aklım başımdan gitmiş her yalana kanıyorum Yanlış yoldayım belki’ kardeş şuradan’ diyen yok Gündüzler yok artık bana Her zerrem yaşıyor geceyi Küfretmiyorum bunu böyle yazana Tat alarak yaşıyorum her geceyi Kendimi öldüresim gelmiyor değil Tazecikken kapamak gözlerimi Bir anda saplayıp yitip gitmek zor değil İstiyorum belki rüyamda kabrimi gördüğümden Alt tarafı yalnızlık diyorum kendime Ölüp gitmeye değer mi? Ölüm geliyor tüm haşmetiyle gözümün önüne Bir leş kargası parçalarken bedenimi |