doyuncaya kadar sevsen
Soğumuş yüreğimi ısıtabilsen
Değebilse ellerin sızımın üzerine Hüznün güllerine konmuş bülbülü görebilsen Sevebilsen doyuncaya kadar Bir sandal bir de nehir Yalnızlığım hiçte külfet değil Usandırdı yıllar dilimi de Kahır dokudum kilimde Kim sevmiş benim gibi ömrünce Aşk denilen gribi kapmışım körünce Damağım kurumuş yoksunluğunda Çizemediğim sonbahar tabloda Bahtıma ayrılık çıkmış Çeşmesinden su bıkmış Sözcüklerim boğazımı sıkmış Sensizliği yazamaz kalemim Sustum Yarım kalacak öyküler biriktirip |
Gönül pınarın açık olsun kutlarım güzel yorumu saygılar