BAB/I ESRÂRIMGökçe büyüyordu elimin ayasının kesiğinde Bir anda açıldı Bab-ı esrarım Kalemime doldu yazılmamış kent masalları Kaldırımda çocuklar cam bilye diziyor Masum bakışlarında yapışmış sefaletin izi Menevşeyi güneşin soluk yüzüne bandım Bir tutam güneşi çaldım kardelen âşkına Gökçe büyüyordu elimin ayasının kesiğinde Hazan çökmüş puslu baharların dibine Saksılar kırık açmadı yedi karanfiller Soluğumu soğuk sokak taşlarına vuruyorum Yüreğim hançer biler gurbetin örsünde Bastığım yer oturduğum bank buzkesiği Anlıma yazılmış yazgım değişmez kaderim Hangi güle elattıysam başkası kaptı Hangi gözlere baktıysam sahibi vardı Rüyalarımı taşa çaldı puslu geceler Hüzün parçalar aynadaki buğulu yüzüm Güneşe bir tutam naftalin sürdüm Attım kendimi perîlî eski sandığıma.. Gökçe büyüyordu elimin ayasının kesiğinde |
yine umutlarımı atıldı çöplere..
hiç bir şey değişmedi gönlümde,
yine küskünlük gözlerimde
yine ateşlerin en namerdi özümde
elle tutulur gözle görülür..
yine ben yalnız yine ben mahçup kalbe...
söyleyeceklerim kadı dilimde..
yordum gelmeyişini hayra şerre...
bilmem bunun hayrı şerri neresinde..
sen ne kadar gelmelerini uzatsan,da..
bağlanabildiğim kadar bağlanıyorum sana..
ben olamasam,da bana..
sen olmak istiyorum sana...
küpelerini çölde kaybeden leyla...........Nice senelere........kutlarım değerli kalem....