Zamana Yenik/ Hüzne GebeGeceden sıyrılıverdi gün, Yalnızlığın sözlerine kasvet birikti. Hayalinden silindi anılar, Ayrılığın gözleri doldu apansız, Çığlık oldu, Ağıt oldu gözbebeklerinin hüznü. Ağaçlar iki büklüm oldular Yorgun düştü dalları… Sözlerini kemirdi de isyanın, Kederine eşlik etti ıslıkla, Gecenin en divane rüzgârı… Ortak oldular hüzne, Ay o denli mahurdu, Güneş o denli sönük, Gün geceye terslenmiş, Gece güne sırt dönük… Bebek iniltisine dönüştü kahır, Aşk sıyrılıverdi yürekten, Sorgulara yenildi, öfke… Yarın, dünle boğuşurken İsyanla hüzün girdi birbirine, Avuçlarında geçmişten kalan, Sevda karası utandı, Alyansa vurdu kızıllığı… Hissiz parmaklar asi, Matemini tutan ellerde, Boş kalmanın hazırlığı… Mahkûmiyet başladı yol ayrımında, İkilem bitti, aşk sustu, Hükmünü giymişti sevda, Ağladı zaman… İhanet buldu yerini, Koydu evliliğe son nokta… Acıta, acıta... |
Gece güne sırt dönük.
üstad tebrikler yine içten yine döktürmüşsün kelimeleri. teşekürler bizlerle paylaştığın için