YOKLUĞUN TECELLİSİİstifli, olabildiğince Sessiz, kalabildiğimce Gözden uzak gönülden ırak, Koca bir yalan Kim demişse. Sırnaşık, müphem Bir o kadar kaygılı Yalan yanlış onca söylem Gerçek dışı Demek ki buymuş Yokluğun tecellisi. Yer göğe karışmış Tutumsuz, bitimsiz bir serzeniş; Duymaz bir Allah’ın kulu. Devrik cümleler meyletmiş Bir kere, Yalnızlık nüksetmiş en derinde. Yankılar dinmek bilmez Gönül bu; sevgiden geçmez Şarkı bu; İçinde sen. Bensiz ve belirsiz bir gidişat Ne olurdu ki Sanrılı bir eylem Adına ömür denen. Ya paye biçilen Ve özümsenen… Kanaat ettiğim ne varsa İçinde hiçlik Aslolan şu sefil varlık Kolaysa inkar et Adına ömür denen Hadi konuş en baştan Söyle, neydi günahım. Garip bir kul nihayetinde Çoktan meyletmiş en sessize. |
Yüreğine sağlık.