bir isyanın,
bir pişmanlığın,
bir arzunun
ve yalnızlığın şiiri...

Edanım;
her şiirinde bir önceki şiirini asmak için yarışıyor ve bunu başarıyor.
git/gelleri çok iyi betimliyor..
Her insanın yaşadığı yani yaşanmışlıkla/yaşamak istediği yani arzuları arasında çok sağlam köprüler kurabiliyor.
Şairin, bu güçlü tezatlıkları verebilmesi için seçtiği dil, ses ve betimlemeler özenli bir çalışmanın ürünü.
Şiirin sesi ve ritmi okuyucu üzerinde ciddi git/gel izleri burakıyor.

"....

gün geldi gün oldu vakit
gün geldi ay oldu vakit
yıl oldu geldi geçti
tenimin sızısında yok oldu vakit
günü sorgu sual yargılıyorum
gecelere yıldız takamıyorum
yeryüzü yavan, yeryüzü sığ
okyanuslar sığdı, ben sığamıyorum


toprağı eştim, kabrimi açtım girdim
gel gör ki
.....üstümü bile yalnız örtemiyorum


..."

Asi duruşun, pişmanlığın ve arzunun yeniden buluşması ve
yalnızlıkla sarmaş dolaş finale oturması müthiş omuş.

Günümün şiiriydi.. Eline, emeğine, yüreğine sağlık şair...