Ölümü Okur Açarsan Gönül KapısıDil lal olur sukuta ererse gönül dili konuşur Arama sen nedensiz neden boş yere olur mu sebep Hiç boş yere gider mi o meçhule kimsesizlere koşarak gidenler Ummanda zerreleri adımları okur açarsan gönül kapısı O Meçhule gidenler o gül kokulu Resulü sevenler Yer altında soluk alır çıkmaz sokaklarımıza bakanlar Çıkmaz sokak içinde gönül kapısının biz ki kapatanlar Anla artık ummanda zerreleri adımları okur gönül kapısı Gönül kapısının kapısın çalmazsan çözülmez muamma Zahmetsiz olur mu çare kapısında vuslata kavuşma Dar olur geniş kapısını bilmeyenlere gece gündüz nefsine kanma Bil artık ummanda zerreleri bakışları okur gönül kapısı Gönül kapısında içeri girmezsen ömür kısalır Zaman iyimi kötümü olur acı mevsiminde doğan ne bilir Hüzün ile ağıt kokar düşsüz rüya görmeyen gönüller Gör artık ummanda zerreleri düşleri okur gönül kapısı Bu kaypak gönül ile karşılayacak olanı bekleme gelmez Gülümsemek için açmazsan gönül kapını yüzün hiç gülmez Halamı anlamadın karşılıksız ahiret için ölüme koşanları Gör artık ummanda zerreleri ölümü okur açarsan gönül kapısı Kul Mehmet der ki sözler neden aslanın ağzında duruyor Dipsiz yamaçlarda çıkışı olmayan kuyulara kimler koşuyor Hüzün sokaklarında mazisi silik olanlar kimden yardım istiyor Gör artık anla bil ummanda zerreleri okur sendeki gönül kapısı Mehmet Aluç |
Beğendiğim şiirlerden birisi.
Kutlarım.
Selamlar...