Ünlü ressamların , tarihi mitolojik çingene kızı telmihleriyle, ruhda meydana gelen karmaşık, bilinmez, görünmez, bulanık hal bildirimiyle başlamış şiirimiz. Bir ben şiiri bu şiir. Ben diye söylemiş ben diye anlatmış sayın şair ama aslında ben üzerinden yürüyerek isyanına durduğu çarpıklıkların, bazen bir dost yüzüne, gözüne mühürlenmiş lekeyi silme sorumluluğuyla, bazen öldürülen çocukların korkunç gerçeğinde, kimi zaman bireysel hayatında karşılaşmış olduğu olumsuzlukları yok etme yönünde insanların kendisine çektikleri perdelerle, hayata ve insanlara genel duruşunu, isyanını dile getirmiş şiir. Bu dile getirişe sevk eden iyimserliğin, güzelliğin noksan oluşuna itirazı iyi olabilecek, kurtulunabilecek durumlarda dahi imkansızlığın hüküm sürmüş olmasına dair acılı, bir o kadar da umutsuz halet-i ruhiye baskın şekilde kendisini göstermekte...

Ah insanlar insanlar .. .Ne demeli bilmiyorum ki sayın şair kardeşim...iyiler - kötüler / durumun değişmesini bekleyenler / ve bu şiirin şairi gibi her şeyi görüp, duyup, hissedip artık dama diyenler ...Hayat ne diyebiliriz ki ...Malesef çift akarlı bir oluk...


Gerek anlatımıyla, gerek diliyle, ruhuyla, duyuşuyla hisssettirdikleriyle nitelikli bir eserdi okuduğum.

Gönülden tebriklerim yetkin kaleminize ve yön veren yüreğinizedir.


Kaleminiz baki olsun.Selam ve saygılarımla.