“Aydınlığında soluklanmadığım hayat, karanlıkta sever belki beni
Beni en etkili küfürümden asarlar
Sen gururuna kına yakarsın !...”
Nasıl bir şiir bu böyle;
Aşkın sosyolojik matematiği gibi esası
Hele “Gurura kına yakılması”
İmgenin en kıvrak ve en güçlü dansı
Dahası,
Aydınlıklarda ki hayata ver yansının karanlıklarla takası !...

“Sabun kokusu hala efil efil yayılırken ellerimden
Hiç fazlalığım yok ama
Belki gözyaşım düşebilir ceplerimden…”
İsyanı yürek ceplerinde birikmiş gözyaşlarının istemsizce firarı ?
Sabunun ruhu rötüşu !
Temizlenmiş ruhun kokusu sonsuzca hafifletir bir insanı
Ayrıca alır benliğinde ki dünyanın ağırlığını….

“Ağlasan ağlasan iki gün ağlarsın
Sonra sende sabuna suya dokunmadan kuru verirsin saatini yaşamaya
Yelkovan ve akrepte gelir ardımdan
sana inat, bana müptela
Bir sevince takas edersin yok oluşumu…”

Ne başarılı bir cümle !!!...
İnadına uzun ve de kısa yolculuklu çoğu soluksuz okunabilecek imge
İnadına hepsi de,
İnadına sarhoş vaziyette satırlar da yalpa yapıyor her kelime kelime
Yürek duvarlarına çarpıp dağılıyorlar ruhun görünmeyen dehlizlerine !...

Şimdiye kadar yazdıklarınızın içinde çok değişik bir amosferi tattırdı bu şiiriniz bana
Düşün, imgesel ve duygu okyanusuydu adeta !
Zevkle okuyup ebedi olarak koydum yürek çıkınıma
KUTLARIM !
Şiirinizin övgüleri defa
Yani dağlarca !!!...

KINA


Gel; otur yanıma.
Senin için kına aldım,
Bak çarşıdan.
Uzat ellerini,
Kına yakayım.
Sonra seni babandan..


Kına çalgısını ben çalayım.
Sabah mahmurluğunda gözlerin.
Sargıları usulca açayım.
Çeşmede ellerini yıka,
Saadet parası atayım.
Kucaklayıp kaçırayım.
Sabırsız damat desinler..
Bir kaç gün daha sabredemedi desinler.
El değil mi ne derlerse desinler...

Tebrik ederim saygılarımla.