İhmale Gelmez!//Dediler; zalime aman verme sen! Bendini önüne sakın serme sen!// Gürleyip bir zaman asıp kesmişti Rüzgârla bilenip hayli esmişti Nicedir susup da sükut etmişti Şimdi bilmem neden veryansın edip; Dizimin bağını çözdü titretip Sözleri bıçaktan keskin ve sertti Sinede bir kesik atmaya yetti Maksadı gayette açık ne netti Sürmeyi gözüme eyleyip de zül Yerlerde sürüyüp etmekti zelil Bir an tutulunca aklımın nutku Hızını artırıp atıp da tuttu Gafil yakalandım fena korkuttu Çekmeye caht edip tekrar ipini Bir müddet dinledim neden niçini Dünyayı cenneti zannetti zahir Bütün arzuları hep ona dair Malı, mülkü, sarayları vesair Mânayı bildi de kulak tıkadı Kâf dağında gezip tozmaktı yadı Dedim nefsim seni yumup yıkarım Bir çırpıda burup burup sıkarım Üsteleme çok da çabuk bıkarım Asarım ipe de kalmaz övenin Çok da olur halı diye dövenin //Dediler; aç koma hırsız olmaya Çok da söyletme ki arsız olmaya Fazla üstelersen döner solmaya Şiddet ile yola gelir zannetme Kalbinin zikrini sen ihmal etme! Ona ne gerektir cenneti tarif Nefisle cennetle uğraşmaz Ârif Var sen ona uyda ol bari maruf Nasıl olsa nefsin peşinden varır İhmale gelmez kalp hemen kararır! Aralık 2014 |