Seninle Yandım
Sularda göğü, gökte seni arıyorum
Boğazdaki ıssız yalının penceresinden Bulutlara bakarak alıyorum bir yudum Rüzgâra emanet kalan nefesinden Boğazımda kalıyor, boğuluyorum Acı, isyan deryasında küreklerken Çileyi anlatan bir ressam görüyorum Resmin, nedense her yanı aynı ben… Anılar dolu sandal teslim oluyor Dalgalar katil o günden beri Korkuyorum, soğuk ölüm gibi sızıyor Örtüyorum gözlerimde ki siluetini Ve buz esen dünyaya pencereyi Şömine önünde küçücük iki sandalye Birinde ben oturuyorum, diğerinde sen Ey ne varsa sürükleyen zaman! İşte böyle Uğraşma, asla alamazsın onu benden İki ruh bir bedende sarılıyor Dost mu ateş; çepeçevre sarıyor Tutuşuyor içinde bizimle bu yalı Yüzün gitme der gibi bakıyor Ruhum unuttu her şeyi seni duyalı Bu yüzden istemesen de kalıyor |