YOKLUĞUN TECELLİSİ
İstifli, olabildiğince
Sessiz, kalabildiğimce Gözden uzak gönülden ırak, Koca bir yalan Kim demişse. Sırnaşık, müphem Bir o kadar kaygılı Yalan yanlış onca söylem Gerçek dışı Demek ki buymuş Yokluğun tecellisi. Yer göğe karışmış Tutumsuz, bitimsiz bir serzeniş; Duymaz bir Allah’ın kulu. Devrik cümleler meyletmiş Bir kere, Yalnızlık nüksetmiş en derinde. Yankılar dinmek bilmez Gönül bu; sevgiden geçmez Şarkı bu; İçinde sen. Bensiz müphem bir gidişat Ne olurdu ki Sanrılı bir eylem Adına ömür denen. Ya paye biçilen Ve özümsenen… Kanaat ettiğim ne varsa İçinde hiçlik Aslolan şu sefil varlık Kolaysa inkar et Adına ömür denen Hadi konuş en baştan Söyle, neydi günahım. Garip bir kul nihayetinde Çoktan meyletmiş en sessize. |
İçinde hiçlik
Aslolan şu sefil varlık
Kolaysa inkar et
Adına ömür denen
Hadi konuş en baştan
Söyle, neydi günahım.
Garip bir kul nihayetinde
Çoktan meyletmiş en sessize.GÖNÜL DOSTUM YİNE KELİMELER DANS ETMİŞ.İNSAN KENDİNİ BULMAK İSTEYİNCE VE İÇ ALEMİNDE BİR MÜCADELEYE GİRİNCE SONU ZAFERLE BİTER BÜYÜK ÇOĞUNLUKLA. SEVDİKLERİMİZDEN VAZGEÇMEDİKÇE EN SEVGİLİYE KAVUŞAMAYIZ.KUTLARIM GÜZEL KALEMİN SAHİBİNİ.KUTLARIM GÖNLÜ GÜZEL ŞAİREMİ.SAYGI VE HÜRMETLE EFENDİM