AŞK SOLURDUK AŞK OLURDUBir ayağı kırık sandalyenin karşısındayım Sakladım hatıralarla birlikte onuda odamda Ne çok severdin onu otururdun sallanarak Ellerin ellerimde gözlerin gözlerime bakarak Her bakışın yüreğimi aydınlatan güneşti sevda rüzgarları eserdi küçücük odamızda Ben dokunurdum lavanta kokulu saçlarına Mutluluk gözyaşları dökerdin sallanarak Aşk solurduk aşk olurdu odamızda havamız Sevginin büyüsüyle kendimizden geçerdik Sen bendeydin her daim birleşirdi elimiz Aşkın ummanına doğru yelken açarak. Şimdi bomboş sensiz duvarlar buza kesmiş Hatıralar uğulduyor beynimde durmadan Yokluğun bu can için çaresizlik demekmiş Bırakıp gittin vefasız beni karanlığa atarak.... PAŞAOĞLU |
Karanlığın ıssızlığı yürek yakan.
Kutluyorum.
Saygılarımla...
Yüreğinize sağlık.