Gülümse
Çileli bir yaşamın tamda ortasında
Yokluğun ve çaresizliğin Hedef tahtası bir beden Ne kadar dayansa da Bir yerde tükeniveriyor Takatı istemeden Hayaller umutlar Yürekte kapanmaz yara Eğer yaşamak denirse buna Nefes alıyorum işte Milyarlarca insanın arasında. Herkes kaderini yaşamakta Aynalarsa bana düşman Yansıtır adeta tükenmişliğimi Bir mıh gibi Çakar beynime Anlatır ağlatır beni Yalnız ve kimsesiz gecelerde Hiç doğmasa derim güneş Sabah olmasa zaman dursa Boşver derim sonra Aldırma be gönlüm El salla uçup giden hayallerine Gülümse o feri gitmiş gözlerinle. Paşaoğlu |
Selam ve saygılarımla şair...
Sevim Yakıcı