HİÇIrkçılığa, kendini beğenmişliğe ve herşeyi unutmaya, karşı yazılmış olsun bu şiir Savaşlardan çok sonraydı izleri bile belli değildi savaşın artık parlak camlı binaları geniş çizilmiş yolları vardı karınları tok göbekli yanakları mordu düşünmeden yaşamanın keyfini tadıyorlardı kahkahaları göklere kadar çıkıyordu güldüklerinde yerleri, dünyayı paylaşan kıtanın ortasındaydı bazan savaş görüntüleri vardı eskiden kalma siyah beyaz etkisiz espirileri vardı aşağılayan kendilerinden olmayan herşeyi gülüşleri vardı kafasallayışları bir de müzikleri yoktu ama marşları vardı her vakit çalan ne yanlarında ne de kalplerinde başkalarına yer yoktu... |