BEKLE
Benden daha deli değil gökyüzü
Tutuşturmadıkça yağdırdığı yağmuru Ellerim aç, ellerim çıplak, ellerim tütün kokusu Sıkıyorum gözlerimi dünyanın üstüne üstüne Bir olduğu yere yığılan verilmiş sözlerin var, bir de; alıcısı olmayan dişleri gedik çocukluğum Parmaklarımın arasında benden usanmış bir sigara ve sol cebimde hıncahınç boşluk Ayaklarım ve kalbim aynı notada parmak hesabıyla çıkılmıyor bu ayinin içinden Daha büyüğüm kendimden Bedenim uykuyu sayıklıyor etlerime acıyıp yıkılıyorum azalarak kalbine Acımın ruh ikizi birkaç aforoz cümle kurmaya kalksam Ası verir gece gönderine beni kirpiklerimden Titrek bir siluet ol, kabul ederse gözlerim Belki bir düş kırığında affedebilirim seni o zaman ’Kalbim senin’ diyor insafsız Çıkar kınından kalbini sık üzerime ! Bir oda öten uçurum Bir adım öten yok oluş emri Kum olmaya kalkmam, denizde boğulmadan Çakıl taşları öptürüyor kendini çapkın dalgalara Balık kokusunu taramış kumsallar üstelik Ayak izleri korkutuyor en çok Birbiri üzerinden geçen hayallerimi Islandığım kadar üşütmeye çalışıyorum bu şehri Dünyadan sarkınan gölgem gibisin sadece Bir yolunu bulup ersem kerevetime Yokluğun bile küfredecek ardımdan bilirsin Masal geldin masal kal, Ben gerçeğe sarıp yuvarlarım seni üzerimden Kumsalda bekle beni Geleceğim balıkların denizi içtiği vakit ... Gülşah Gayret Tekirdağ _ |