Sen de ne iyi gelmiştin be gülüm.
Öyle bodoslama dalmıştın ki yüreğimin ummanlarına.
Çıkardığın dalgaların şiddeti ile vurdum aşkın kıyılarına.
Duruldum.
Bir daha vurdum.
Ve her dalgada paramparça aşık oldum ben sana.
Gelişinin fırtınası ile savruldum.
Okadar sert estin ki,
Kollarında buldum kendimi bulutlarn.
Yıldızlara arkadaş güneşe komşu oldum.
Yağmurlara karıştım duygusal bakışlarında.
Sicim gibi yağdım yeryüzüne.
Hefes nefese bıraktın yüreğimi.
Yorulmayı sevdim.
O yıldırım gibi düşen aşkının peşinden koşarken,
Kan ter içerisinde kalmayı sevdim.
Omuzlarıma yüklediğin yüreğini taşırken,
Belimin iki büklüm olmasını sevdim.
Hayallerinin oyuncağına kavuşan çocuklara döndüm.
Kırılır diye oynamaya korktuğum,
Ve yatağımın başucuna koyduğum yeganem oldun.
Gözlerimin önünden gideceksin diye uyumaktan korktum.
Başımı yastığa her koyuşumda,
Rabbim beni duysun diye garip bir his ile,
Sesli sesli,
Hatta biraz da bağırarak dua ettim
Seni rüyalarıma da göndersin diye.
Firenleri boşalmış sevda yüklü bir yürekti seninkisi.
Her gelişin öncekinden farklı.
Her sevişin ilkinden amansızdı.
Eksisi eksik üç işlem gibiydin.
Önce çarptın.
Sonra paramparça ettin böldün.
Topladın bir bir dağılmış bedenimi.
Beni ben yüreğimi de sen yaptın.
Lütuf gibi geldin ömrüme.
Sevmelerine hayran bıraktın.
Ve bir gün.
Hatırladıkça beynimin donduğu,,
Aklımın durduğu o gün.
Geldiğin hızla,
Arkanda mermi izleri bırakarak geçtin yüreğimden.
Okadar şiddetliydi ki gidişin,
Savrulmaya fırsatım bile olmadı rüzgarından.
Yığılıverdim olduğum yere.
Hani eksisi eksik üç işlem gibiydin ya,
Onu da tamamladın dört işleme
Çıkartarak hayatından...
Murat BULUT