CEHENNEMİ YAKAN ATEŞİçindeyim gözlerimden Geçerek vardığım bir duraksın Yaşlarından zırh giyinip kuşanan Bir dervişim ben Selamım yoktur sana bilesin Ama bundan böyle en büyük ateş bendedir Diyemezsin! Riya edip büyüklenmem Sözlerime yaldız sürmem İçimden kurtulanların İsmini asla zikretmem Cehennem Yalan dolu üç hecen! Yürüyorum karanlıkta yalnızım Ayak seslerime takılıyor taşlar Birden ışık kesiyor yolumu Ve sonra büyüyor üzerime doğru Sanki bulutlara çekiliyordu gövdem Sırtımda tüysüz bebem Gürültü ile dolarken kulaklarım Bebeğimin ıngasında kayboldu dualarım... Nefesimin ilk harfi yapıştı boğazıma Düşen kundak içinden kanatlandı meleğim Küçücük dudağından sızan sütün akına Parçalanmış alnımdan kan aktı damla damla Gözyaşlarım ateşimi söndürmeye yetmedi Öyle bir doğruldum ki şehadetim bitmedi Ve ruhuma dokundu Mevla bu öldürmedi! Sonra yürüdüm yürüdüm seni buldum cehennem Buncacık ateşinle kör zalimler tükenmez Al benim bedenimi, ateşimle yan benim Benim ana yüreğimden o katiller geçemez! Cehennem Çöllerine vurdum kendimi Leyla oldum bitmez çilem... Cennette ki bebeğimin kokusu gelir burnuma Cennet bu meczup kadın ağlama! Deme bana… Kokumu özler benim cennette yetim kaldı Belki şimdi ağlıyor ya da karnı acıktı Ateşine ateş kattım, sana kendimi adadım Ama şimdi dinle beni Bir isteğim var senden Sütümü sağıp verem Göğüslerime dokunma! Aç kalırsa ya bebem... |