YETİŞ
Senden medet mürvet Şah-ı Şehidan
Sınık yaralara cara sen yetiş Özüm yüzüm darda yok kimim kimsem Gafıl gadalara cara sen yetiş Şu gönlüme her dem keder yüklerim Boynumu bükerim özüm yoklarım Nicedir bir güzel haber beklerim Türlü belalara cara sen yetiş Can yoruldu artık zorluktan zordan Erelim sefaya çıkalım dardan Medet Şahım Ali, ya Şah-ı Merdan Kaşı karalara cara sen yetiş Kalırım dağlarda dalsız duldasız Dökülür yaprağım dalım gölgesiz Ömür hasretlerde hep tenha ıssız Başı sevdalara cara sen yetiş Dedesultan gezer ovada düzde Yanar ataşlarda kavrulur közde Ömür kışa girer şimdi son güzde Gözü elalara cara sen yetiş |