MUĞLA
Yeşile bürünmüş dağı ovası
Cennetten köşedir ili Muğla’nın Okşuyor tenimi sabah havası Ilgıt ılgıt eser yeli Muğla’nın Piri pak temizdir yüreği özü Yeşile gark olmuş çehresi yüzü Çiçeğe sarınmış dağ ile düzü Burcu burcu kokar gülü Muğla’nın Aksivri’nin başı sabah mahmuru Katıksız mayası sağlam hamuru Bastırır baharın Nisan yağmuru Boz bulanık akar seli Muğla’nın Çıkamadım gitti yüksek sofaya İlyas Dede erdir bizi sefaya Uğradı yolumuz güzel Bafa’ya Sevgidir barıştır gölü Muğla’nın Mağrur mağrur bakar Beçin kalesi Bürümüş dağları sümbül lalesi Yeşillenmiş Karabağlar yaylası Süzülür çiçekten balı Muğla’nın Baharı da güzel yazı da güzel Sohbeti de güzel sözü de güzel Oğulu gelini kızı da güzel İşte böylü böylü hali Muğla’nın Ötüşür kuşları inleşir teli Ne de hoş konuşur ağızı dili İşte sana geldim Menteşe eli Bükülür de gelir yolu Muğla’nın Kerimoğlu şu dağların efesi Şakır bülbülleri yoktur kafesi Burada vermeli en son nefesi Dedesultan artık kulu Muğla’nın |