----Ülkemdeki bütün çocuklar yaşadıklarında
ben rahat öleceğim---




Önce çocuk cıvıltılarını vurdular
çocuk gülüşlerinden
sonra gözü yaşlı bir anne
ve kuşları kanatlarından



ölüm rüzgârı eserken alaca karanlığa
bir cemre düşer usulca toprağa
sabi bir çığlık karışır rüzgârın uğultusuna
bir umut filizlenir yetim yarınlara
dilimizde umuda tutsak bir türkü


parmaklık arasında soğuk demir
firari yaşama bağlanan
bitkin naçar bedenler
sadece şiirlerde ölüm yerine
çiçekleri düşüneceğiz





ağır yaralı kışlar bitecek
kabuk bağlamış baharlara dönecek
mazlumun yaraları
türkü sağılan çiçeklerin tohumundan doğacak çocuklar
artık güzel ne varsa insana dair
büyüyecek toprağımın gözlerinde
alın teri düş’lenecek sevmek çoğalacak
ve rüzgâra binecek umut dediğin




MELTEM KINIC


Şiirime sesiyle hayat veren Değerli arkadaşım Deniz Pınar’a teşekkür ederim..