Mum misali eriyen kadınlarMum misalince eriyen kadınlar tanıdım ürkek Erguvan renkli gecelerde serseri hayallerini umuduna yol bildiği yarine bağışlayan İşte böyle bir kadın sevdim ekim soğuğunda iğde ağacının dibinde elleri ah o elleri kardelen’i anımsatırdı dudakları çiğdem çiçeğini Göz bebeklerinde hüzünlü mağrur bir bulut nazarıma çarpardı bilirim o da gönüllüydü kaç yangından sonra yine sevdalıydı böylesi belkide hayatın temel kuralıydı Eğoların galibiyetini ilan ettiği bir oyuna sevdalandık hayat gibi bencildik kim bilir allah var savaşı sever gibi barışı sever gibi sevdik turkuaz renkli sabahlarda kendimize ağlarken hiç bir omuzda kendimizi bulamazdık Mum misali kadının ışığı kendini aydınlatmazdı titrek bir ışıkta kendi ekseninde dansederken ay kesiği bir gecede beyaz etekleri uçuşurdu say ki dokununca sihri kaybolacak bir masal kızıydı Acemi bir ressamın ellerinde yaşamın tuali siyaha belendi masallar tükendi mum aleviyle kadınlar eridi vefasızlıklar da onlar yüreğinin aleviyle hep kendi gölgesiyle yanardı...............Sevgili Ömer Faruk Gözoğlu şiir dostu nefesinize sağlık... O kadınlar ağlardı ben ölürdüm ..... |
Pak, temiz duygularıyla, gürül gürül iyilik akıyor...
şiiri Çok beğendim…
Her şey şiirle güzelleşir…
........................................ Saygı ve Selamlar..